İzlemek isteyip de sürekli ertelediğim filmlerden biriydi. Nasıl bir içeriğe sahip olduğunu az-çok tahmin etmiştim ve maalesef bu tür filmleri izlerken zorlanıyorum. Dış görünüşü ve vücut kusurları sebebiyle dış çevreden psikolojik ve fiziksel zorbalığa uğrayan bireylerin hikâyeleri beni hep sarsmıştır. Bir de ortada yaşı küçük bir çocuk olunca onun psikolojisini düşünemiyorum bile... Çünkü o yaşlarda maruz kalınan bu zorbalık, yaş ilerlerken katlanarak geri dönüşü olmayan büyük travmalara dönüşebiliyor. Bu konuda en önemlisi eğitim, eğitim, eğitim. Fiziksel engelli birey ve çocuklara nasıl davranılması gerektiğiyle alakalı sosyal bir çalışma veya ayrı bir eğitim verilmesi tarafındayım. Zaten filmde bunun eksikliğini çok net görebiliyoruz. Zorbalık yapan bir çocuğun nasıl bir ailede yetiştiği ve bu saldırgan özelliğe nasıl sahip olduğu bariz bir şekilde izleyiciye sunulmuş. Bir çocuğun karakter oluşumunda ebeveyn davranışlarının ne kadar önemli olduğunu buradan anlayabiliyoruz. Öte yandan her şeye rağmen aile kalabilmek, annelik, babalık, ablalık, arkadaşlık gibi kavramlara da ufak ufak anlamlı dokunuşlar yapmaları da yerinde olmuş. Bu kategoride en başarılısı ve belki de en kalıplaşmış olan bir diğer yapım • The Elephant Man (1980) • mutlaka öneririm...
Başarılı bir aile filmi. İçeriğinde güzel mesajlar var, insanın gönlüne tatlı tatlı aktarıyor hikayesini. Bazı kısımlar çocuk filmi hissiyatı verse de genel olarak keyif aldığım bir filmdi. Başından sonuna hiç sıkmadı.