Çok net söylüyorum, bu film insan algısından öte bir film! An itibariyle 2000 küsur her telden film izlemiş biri olarak söylüyorum; şu formatta, şu içerikte, şu temada başka bir film izlediğimi hatırlamıyorum şu an. Eşi benzeri yok. Tamamen başka bir boyutta. İnsan beyni ortalama 1,5 kg değil mi? Tüm düşünceler, duygularımız, hisler, dürtüler orada başlar. Bunlar görünmez... Şu film sayesinde ilk kez bir insanın beyninin içine kadar girdim. Dışarıdan bakıldığı zaman yağ, şeker ve sudan ibaret olan beynin içinde neler döndüğüne ilk kez bu film sayesinde anbean şahit oldum. Böyle bir senaryo yazmak öte dursun sinemaya aktarmak için bile fazladan beyin sahibi olmak gerek diye düşünüyorum. Yönetmen/Senaristin önünde ceketimi ilikleyip saygıyla eğiliyorum, apayrı bir işe imza atmış çünkü. Kadronun da emeğini görmezden gelemeyiz tabii. Benim açımdan ancak yüzyılda bir benzeri yapılabilecek bir eser niteliğindeydi! Hem çok şey anlayıp hem de nasıl ve hangi cümlelerle telaffuz edeceğimi bilemediğim ilk film oldu, tebrikler... Filmi ya çok seversiniz, ya hiç beğenmezsiniz, ortası olamaz, öyle bir türden. Genel izleyiciye göre asla değil. Tamamen kendi kulvarını oluşturmuş bir yapım.
“Diğer izlediklerim sinemaysa bu neydi?” dedirtti. Son olarak herkese «Yönetmen» demememiz gerektiğini bu film sayesinde sorgulamış bulundum.
_Yönetmen Nedir, Kime Dedir? Bknz:👆
Dipnot: Beyniniz şase yapabilir... 💫
Yorumlar
ayyuka
GencoDerin
Şu hayatta bazı filmler vardır ki ölene kadar sizi bırakmaz. Kaufmann'ın bu yapıtı da hayatın ve zamanın acı gerçekliğini yansıtan belki de en iyi filmdir. Film izleyeni o kadar etkiliyor ki 1 gününüzü sadece filmin verdiği mesaj ve gizli ayrıntılarını inceleyerek geçirebilirsiniz.(Youtube üzerinden YourMovieSucks'ın yaptığı 5 bölümlük incelemeyi şiddetle öneririm.). Lütfen bu filmi izleyin ve duygusal bir yolculuğa çıkmaya hazırlanın.
kızılcakara
Kim hangi rolü icra ediyordu, bir süre sonra karıştırmaya başladım, küçük burjuva varoluş sancıları arasında debelenip kayboldum, kedere boğuldum. Sanırım yönetmenin başarmak istediği de buydu, yine de bilemiyorum.
thebighead
@delicewad, @SDRefleks, bu filmi tanımlayacak sözcük -bence- "ağır" ya da "karışık" değil, "yoğun" sözcüğüdür. içinde o kadar çok şey var ki; o kadar çok şey katılmış, harmanlanmış, anlatılmış ki bir yerden sonra beyin, algıladıklarını taşımakta zorlanmaya başlıyor. ve evet bu haz veriyor. 🙂
Nehludov
Sanırım Nietzsche nin sözüydü : "Kanla ve özdeyişlerle yazan okunmak degil ezberlenmek ister". Bu film kanla yazılmış sanki. Uzun, uykusuz geceler, dinmek bilmeyen sancılar ve kafanin icinde ki çığlıkların yazılıp çekilmiş hali... insan bu tür filmlerle karşılaşınca cogu izlediğimiz sey cocuk oyuncağı gibi geliyor. Ve kendimize sunu soruyoruz bir insan nasil olur da gerçekten böyle bir empati, farkindalik, hayat karşısında bu kadar hassas duygularla yasayip kafayı yemez... Kaufman i özel ve biricik yapan sey bu bence. Dünyayı ve insanları gördüğü gibi sanatını yapiyor otantik olmak ve ödül almak icin degil. Tipki lars, lynch, Malick gibi...
Elifwashere
Varoluş hakkında, bugüne kadar yazılmış en iyi senaryoya sahip film...
İzleyicinin zaman-mekan algısıyla oynayıp, kusursuz metaforlarla baş döndüren Charlie Kaufman, bana göre yazar değil, filozof.
Mükemmel bir kitabı bitirdikten sonra duyulan hazzı çok az şeyde bulabilenlerin mutlaka izlemesi gereken bir film.
thebighead
birden fazla kez izlenebilecek ve hiçbirinde de sıkmayacak çok güzel bir film. 4/4
Beyin yakan bir film, hani şu çok acı pul biberin dilini yaktığı gibi, seversen hoşlanırsın yoksa bunalırsın hatta müsaitsen bunalıma dahi girebilirsin!..